Daniel, we verhuizen naar Zuid Afrika. Een land waar je een keer eerder bent geweest en waar alles anders is. Waar je een andere taal gaat leren spreken op school. Oh ja, je gaat daar naar school met allemaal kindjes die je niet kent, met andere regels en gewoontes. We gaan in een huis wonen dat niet van ons is en je kan maar een paar favoriete knuffels meenemen en een halve koffer speelgoed. Ga je mee? Okee!
Wat ben ik toch verschikkelijk trots op jou jongen! Mama en papa allebei. De stress van de voorbereiding heb je gevoeld; visum stress, inpak stress, verhuur stress, werk stress. Dit heb je allemaal meegekregen. Te lang op de iPad of voor de TV omdat mama en papa iets moeten regelen, bespreken of uitzoeken. Je hebt grappen gemaakt en liedjes gezongen en star wars uitgelegd aan ons om de fijne sfeer weer te herstellen. Dat lukt jou altijd weer.
En nu zijn we hier. Het mooi warme Zuid Afrika. Het land van je vader en je Oma Hélène en Opa Pierre. Je voelt je meteen goed hier. Even wennen dat er geen TV is, maar ook dat is snel vergeten.
Lang in de auto zitten omdat ik zo nodig een leeuw moet zien. Lang in de auto om naar school te gaan, lang in de auto om thuis te komen, lang in de auto om überhaupt ergens te komen. En dan na twee weken landen, twee weken om je heen kijken, twee weken vakantie, je moeder en vader helemaal voor jezelf hebben, ga je naar school. Je moet een uniform aan, dat vind jij heel cool. Je kent er niemand. Alles is anders, iedereen is anders. Je juf spreekt alleen Engels, de kinderen een beetje Engels, maar vooral TsiVenda, dat is helemaal anders!!
Wij waren helemaal voorbereid om jou te helpen, om je verdriet te verzachten met knuffels en kusjes en wat chocolade. Om jouw frustratie over niks te kunnen begrijpen en niet begrepen te worden, te begrijpen. Om jouw gemis van je vrienden in Nederland te verminderen door de Whatsapp-video-bellen veel te faciliteren. Maar het komt maar niet!!
Vanaf de eerste dag ben jij helemaal blij! “Ik versta niks van wat de juf zegt, maar ik begrijp wat ze wilt.” Dag 1, Ik heb een vriend gemaakt!! Ik weet niet hoe hij heet, maar je bent mijn vriend. “Do you want to be my friend?”, vraag jij. Zijn antwoord in TsiVenda kan je niet verstaan, maar je weet zeker dat het antwoord ja is…. want hij is jouw vriend.
Job, Daniel van H. en Lodewijk en Twan en Jona worden zeker niet vervangen! Je praat met liefde en veel humor over ze allemaal. Maar er komen Koni Junior, Masha en Simba bij. Class 1 Butterflies.
Op maandag ochtend ga je met je klas in de aula het Zuid Afrikaanse volkslied zingen. Je kent de woorden niet. Maakt jou dat wat uit? Nope! Ik zing, ik doe alsof. Na een paar weken school, vertel je dat je nog geen Engels spreekt, om vervolgens een heel gesprek te voeren over Star Wars met een collega van papa. IN HET ENGELS! HOE DAN!!?? De 17 studenten van papa , die hier onderzoek hebben gedaan, heb jij om je vinger gewikkeld. Ik dacht dat ik goed contact kon maken met mensen, maar jij bent echt de ster!! Jij heb je binnen een nano seconde aangepast en gevoegd. Jij bent aan het groeien en bloeien in een tempo dat papa en ik niet kunnen bijbenen. Trots trots trots!!! Wat ben jij toch een held!
Heerlijk dat de kleine man zich zo geweldig kan aanpassen, en het naar zijn zin heeft. Een geweldige ervaring voor hem. Ik kan me voorstellen dat je je hier misschien nog wel het meest zorgen om maakte, en te zien dat het zo uitpakt voor hem, moet een geweldige geruststelling voor jullie zijn. Toch de juiste keuze gemaakt!
Alles ook goed met de grote man? Een hug voor jullie alledrie.