Catch Your Luck

Poeh, het slaat een beetje toe, merk ik. Heimwee…

Ik ben ermee bekend, ik voel het al opkomen. Ik moet er gewoon doorheen ademen.

Hier is het fijn, echt heel fijn. Ik mis gewoon even… ja gewoon even wat?

Even langs bij de buuf voor koffie na het wegbrengen van de kids en klein praatje over niks. Even langs bij Roos voor fijne knuffels en een goed gesprek. Even bijpraten, even naar de stad. Heb je iets nodig? Ik kom eraan.

Even naar Amsterdam met Anke, naar het van Gogh Museum om geen van Gogh te zien, Cava op Museumplein en de slappe lach krijgen om niks, of juist alles.

Even met de trein naar Maastricht voor een culturele shot en een viervoudige knuffel van die mooie meiden en het warme “gewoon zijn” met Elise.

Een nachtje naar Rotterdam? Ik kom eraan! Even langs Leiden, Voorschoten, Amsterdam. Familie!! Zullen we naar de Patronaat? Naar Paradiso voor de muziek, maar vooral het samen zijn.

Even een dagje Thuishaven met de de Luckies. Of een weekendje weg. Geweldige vrouwen die mij altijd het gevoel geven dat ik midden in hun leven mag zijn. Zij missen mij ook, dat weet ik. De diepe vriendschappen die geen 8000 plus kilometers kan verminderen of verzakken.

Even naar Den Haag voor een glitter workshop met Iris. Even Gourmetten met de Sletten bij ons in Haarlem. Of even uit eten met de Sauna Bitches, maar niet naar de sauna!

God wat mis ik mijn kring van dansende Maan nymphen. Mijn vuurvliegen, mijn zebras, mijn koala’s, mijn vlinders. 

Gelukkig staan er al heerlijke plannetjes in de agenda. Lievelinge en Monastery. Lowlands ook!

Maar 6 maanden lijkt vandaag even heel erg lang. Ik kan nu wel zo’n heerlijk lange, harde toch zachte, liefdevolle knuffel goed gebruiken!

Dit is geluk vermomd als gemis. Even blijven ademen dan maar…..