Catch Your Luck

Het geluk van de routine

Alle nieuwe ervaringen en plaatsen zijn spannend en bijzonder. Onbekende wegen bewandelen geeft mij een enorm gevoel van vrijheid. Ik voel me een aventurier en vind het ook best stoer van mezelf. Nieuwe auto rijden aan de verkeerde (Ja! Verkeerde) kant van de weg. Met heule andere verkeersgewoontes. Nieuwe winkels en supermarkten verkennen. Wat hebben ze en wat niet? En waar staat het ookalweer? Je loopt kilometers extra omdat je het even niet meer weet.

Voor de eerste schooldag, moeten de uniformpjes in huis zijn. Waar koop je die? Op school, zegt de zoveelste wildvreemde die we aanspreken. En dan de lijst met school supplies. Je wilt als moeder wel de goede spullen kopen. Waar?? Een medewerker in de winkel aanvallen met je lijstje is de enige oplossing. Wat is ponal glue? Waar vind ik de A5 book covers? A4 zie ik overal, maar A5?? Fuck!  En WAT DE HELL is een chairbag??? De lijst nog een keer er bij pakken. Hebben we nu alles? Ah shit we zijn de “short thick paintbrush” vergeten. Zucht… waar moeten we dan nou weer scoren!?! Maar mijn favoriet op de lijst is “gumboots for ecology class”.

Het huis is groot, nou ja, vooral lang. We lopen een halve city-pier-city elke dag. Heen en weer. Waar het jij de koffiepot gezet? wordt er gegilt. Manlief hoort je niet, want hij is in de slaapkamer 20 meter verderop. Waar zijn Daniel’s sokken, zwembroek. boeken, TAN-DEN-BORS-TEL??? Waar is het BIIIEEERRR? In welke van de 3 koelkasten? Serieus 3! Onnodig!!

En dan is het d’r. Het bekende, de rust, routine. Zalig!

Het ochtend ritueel. Eerst water opzetten voor koffie, anders gaat de dag niet door. Cancelled! De broodtrommel en waterflessen, die je de avond ervoor hebt klaar gezet vullen. Daniel is allang wakker en heeft zijn eigen routine ontdekt. Lekker naar buiten, oefenen met zijn rode en groene lichtsaber (Star Wars). Ontbijten, aankleden, tanden, haar, toet. In de auto. Zijn we op tijd? Yes! Koffie mee. Het gaat allemaal net wat sneller, net wat soepelder. Daniel huppelt naar zijn vriendjes. En ik ga naar Wimpy’s.

Ze herkennen mij inmiddels. “Longtime, no see” zei Rachel vanmorgen. “Nice to see you again”.      Ik heb geen menu nodig: 1 cappuccino, 1 Orange juice,  1 Shape Breakfast.                                        

Ik weet hoe je de rekening betaald hier. De winkel in, ik weet waar het brood is en welke lekker is. Ik ken de vrouw bij de Deli. Ik weet dat je je fruit moet laten wegen door Isa. En mijn favo medewerker begroet mij en ik hem. Aaa, Ndaa. Ze weten wie wij zijn en wat we hier doen. Dat werd met interesse gevraagd en met enthousiasme beantwoordt al een paar weken geleden. Ik weet dat je je bonnetje bij je moet hebben om de winkel uit te komen. Dat checken ze altijd even. Waarop weet ik niet. Diefstal? Zal wel. Ik weet dat ik bij CNA de krant voor Yves kan halen en welke hij wilt. Ik weet dat je bij de tankstation bediende van tevoren verteld hoeveel Rand benzine je wilt.

Vergis je niet, de verwondering blijft!! Alleen is het niet meer dat er een luipaard op het briefje van 200 rand is met Nelson Mandela aan de andere kant. Al ben ik nog niet gewend aan de neushoorn op het 10 rand briefje.

Thuis. De boodschappen weg stoppen. Ze hebben hun plekje gekregen, linker koelkast ontbijt spullen. Rechts groente, vlees, sausjes. De wijnkoelkast (wederom WHY??) bier, fris, wijn.

Porchtijd. Ik plemp me neer in “mijn” stoel. Fb checken, whatsapp. Boekje erbij. Foto’s kijken. Of laptop op schoot. Nog even naar de opgerolde yogamat kijken. Ja hij staat daar nog eerg goed.    Nog een koffie met Yves voor hij verdwijnt in zijn routine.                                                                   Daniel van school halen, het schoolwerk meegeven uit Nederland samen doen. Zwemmen, nou ja, 27 keer van de rand springen met Daniel de super-vis. Avond eten op de porch. Boekje lezen, bedje toe voor de kleine grote avonturier. Dan weer buiten met Yves in zijn stoel en ik in de mijne. En zo de dag rustig afsluiten. Het vakantiegevoel is vervangen door gevestigd zijn, bekend. Het huis is thuis.

Het geluk van de routine

En gumboots zijn kaplaarsen