Lieve Baby, lieve Luckies, lieve Out There,
Ik lees al die verhalen van de Luckies op deze site en besef me zo beter wat Lucky zijn is. Het is een heel mooi soort Lucky. Iedereen die ons kent weet denk ik hoeveel Cath en ik van elkaar houden. En hoe dit avontuur dat we aangaan ook is ingegeven onze hele verschillende achtergronden, plannen en verwachtingen. Hoe dat samenkomt gaan we nu echt verkennen.
Dit avontuur betekent voor mij een heroverweging van mijn ideeën over Zuid-Afrika, over blank zijn, over privilege, over wat er moet veranderen. Als sociale ‘wetenschapper’ heb ik altijd een veilige afstand kunnen hebben met mijn Zuid-Afrikaanse wereld; ik bestudeer, ik analyseer, pas erkende denkkaders toe, en ga dan altijd weer terug naar Nederland om daar te rapporteren. Ik zie veel moois in de ondernemerschap van de kleine boeren die ik bestudeer, moed in de dwarse hoop van de Zuid-Afrikaanse ‘Rainbow Nation’. Soms word ik boos over de ongelijkheid die zo zichtbaar in dit land, en weemoedig over een geschiedenis die ik ook deel en die zich maar blijft opleggen.
Maar steeds die kaders en het terugtrekken naar mijn torentje om de wereld te beschouwen. Nu wordt het misschien anders. In het afstandelijke zit een moraliteit die van een afstand goed en slecht, blank en zwart beschouwt, en gemakkelijk oordeelt met de pen. Nu moet ik van moraliteit naar een praktische ethiek. Zien, voelen, als ouder, als man, als blanke ouder en als blanke man in ‘mijn’ Zuid-Afrika met mijn gezin. Het alledaagse gaat zich opleggen. Hoe ervaart Daniel het als kind op een ‘zwarte school’? Vind hij ons rijk in vergelijking tot de andere mensen om ons heen? Gaat hij spelen met dat zwarte kind op de boerderij die niet naar school gaat? Moet ik dat kind dan altijd binnenlaten in huis? En Cath? Wat voor een nieuwe vrienden gaan we maken? Gaan we samen iets bouwen met de mensen daar? Vanuit welk motief? Zal het gelijkwaardige solidariteit zijn of een superieure liefdadigheid? Dit gaan we allemaal verkennen. Ik ben vooral blij dat we dit aandurven samen.
So moving, my son Yves, and so just.
I can’t say how happy I am you’re taking this step.
South Africa: please open your big heart and arms to Cath and Daniel, give them their place in the history we proudly share, then and now.
Proud of the three of you, love you, Hélène